Dutch TV and radio networks broadcasted King Willem-Alexander’s traditional Christmas Speech at 1.00 pm on Christmas Day, 25 December 2020.

The King’s Christmas Speech was rerun on NO1 at 6.00 pm.

King Willem-Alexander had pre-recorded the Speech in the Chinese Hall at Huis ten Bosch Palace three days earlier, on Tuesday, 22 November 2020.

Transcript (Dutch)

Zoveel gezichten.

Zoveel persoonlijke verhalen.

Die verpleegkundige in Zwolle, vlak na een lange dienst. Hoe ze zich inleefde in haar patiënten. ‘Niemand die een hand op je schouder kan leggen”, vertelde ze. “Alleen mensen in beschermende pakken om je heen.‘

Die arts in Hoensbroek, in revalidatie nadat ze zelf geveld was door het virus. Nog te zwak om thuis een pan af te gieten. Maar toch van plan om weer aan de slag te gaan zodra het kon.

Die studenten in Breda, snakkend naar het gewone studentenleven.

En die productieleider van het Shakespearetheater uit Diever die me vertelde over dat lege gevoel: ‘Dan zit je thuis en dan denk je: vanavond zouden we Midzomernachtsdroom gespeeld hebben.’

Aan het einde van een zwaar jaar is dit niet het Kerstfeest waarop we hadden gehoopt. We hebben allemaal onze plannen moeten aanpassen. Veel waarop we ons verheugden, kan niet doorgaan en dat is een teleurstelling.

In huiskamers overal in Nederland blijven stoelen leeg, terwijl we maar al te graag extra stoelen hadden aangesleept.

Mijn hart gaat uit naar al die mensen wier bestaan overhoop gegooid is. Mensen met een droom die geknapt is. Ondernemers die hun gezonde bedrijf zien kapseizen. Mensen die zich eenzaam voelen en niet weten waar ze het zoeken moeten.

Bodemloos is het verdriet van iedereen die een dierbare heeft verloren – door COVID of welke oorzaak dan ook – en het gevoel heeft niet goed afscheid te hebben kunnen nemen.

Wij mensen kúnnen niet zonder een liefhebbende blik of een omhelzing. Gedwongen afstand houden druist in tegen onze menselijke natuur. Ik wil iedereen bedanken die zich de afgelopen maanden met vallen en opstaan aan de voorschriften heeft proberen te houden. En iedereen die zich op welke manier dan ook inzet om ons door deze crisis heen te helpen of meewerkt aan het veilig beschikbaar maken van vaccins.

De coronapandemie maakte het allerbeste in ons wakker. Verantwoordelijkheidsgevoel. Medeleven. Kameraadschap. Hulpvaardigheid. Solidariteit.

Maar ze confronteerde ons ook met de scherpe en ongemakkelijke kanten van onszelf en de samenleving.

Momenten van ongeduld en onrust. Iedereen zal het herkennen. Het zijn begrijpelijke gevoelens. Je wilt je vertrouwde leven eindelijk weer eens terug.

En dan is er de onzekerheid. Daar kunnen we slecht mee omgaan. Soms voelt het alsof onzekerheid erger is dan een somber perspectief. We gaan er bijna automatisch van uit dat alles in het leven te beheersen is. Maar dit? Dit onttrekt zich aan onze greep.

Wie onzeker is, kan houvast zoeken in ferme ideeën, beelden en standpunten. Door stevig positie te kiezen, maak je de wereld immers weer overzichtelijk.

We leven in een tijd waarin verwacht lijkt te worden dat je stelling neemt.

Voor of tegen. Vriend of vijand. Wij of zij.

Maar wat als je het gewoon even niet weet? Als je twijfelt? Of soms van mening verandert?

Misschien voelt U zich helemaal niet thuis bij muurvaste standpunten. Misschien vindt U het wel vervelend om steeds partij te moeten kiezen en bent U in Uw hart met heel andere dingen bezig dan de kwesties waarover dagelijks zo fel wordt getwist.

Misschien bent u moe van opwinding, argwaan en fanatisme. Moe van de manische meningenmachine. Misschien snakt U stilletjes naar een beetje onderling begrip. Ontspanning. Doodgewone vriendelijkheid. En denkt U: ik ben blijkbaar een buitenbeentje.

Laat me U geruststellen: dat bent U niet. U bent onmisbaar. Ook de zachte stemmen verdienen het om gehoord te worden.

Scherpe debatten over uitgesproken opvattingen of radicale ideeën horen bij een vrije samenleving. Ze zijn nodig en brengen ons verder. Wie houvast zoekt in die opvattingen of ideeën, mag niet worden buitengesloten.

Maar het kenmerk van een vrije samenleving is nu juist dat er óók ruimte is voor nuance. Voor redelijkheid en mildheid. Voor nieuwsgierigheid en onderzoek. Voor ironie en zelfrelativering – altijd het beste medicijn bij een opgekropt gemoed.

En voor vergeving. Een bijna ouderwets begrip, dat in de Bijbel een grote rol speelt. En dat juist in deze tijd onverminderd heilzaam kan zijn.

Wij mensen zijn niet geschapen om elkaar te haten. Een land waarin mensen elkaar een beetje liefdevol tegemoet treden, is een land waarin mensen zich thuis kunnen voelen, ook in tijden van grote onzekerheid.

De apostel Paulus heeft het heel mooi verwoord: ‘De liefde is geduldig en vol goedheid. Ze kent geen afgunst, geen ijdel vertoon en geen zelfgenoegzaamheid. Ze is niet grof en niet zelfzuchtig, ze laat zich niet boos maken en rekent het kwaad niet aan, ze verheugt zich niet over het onrecht maar vindt vreugde in de waarheid.’

Het Kerstfeest is van oudsher het feest van het terugkerende licht na de donkerste periode van het jaar. Bij alle onzekerheid mogen we daarop vertrouwen. Heb geduld. De zon keert terug. Het licht komt terug. ‘Midzomernachtsdroom’ zal weer gespeeld worden. We zullen elkaar weer kunnen ontmoeten en omhelzen.

Ik wens U allen – waar U zich ook bevindt en hoe Uw persoonlijke omstandigheden ook zijn – een gezegend Kerstfeest.

English Translation

So many faces.

So many personal stories.

That nurse in Zwolle, just after a long shift. How she empathized with her patients. ‘Nobody can put a hand on your shoulder,’ she said. ‘Only people in protective suits around you.’

That doctor in Hoensbroek, in rehabilitation after she herself was hit by the virus. Still too weak to pour a pan at home. But still intend to get back to work as soon as possible.

Those students in Breda, longing for normal student life.

And that production manager of the Shakespeare Theater from Diever who told me about that empty feeling: ‘Then you sit at home and you think: tonight we would have played Midsummer Night’s Dream.’

At the end of a tough year, this is not the Christmas we hoped for. We’ve all had to adjust our plans. Much that we have been looking forward to cannot continue and that is a disappointment.

In living rooms all over the Netherlands, chairs remain empty, while we would have been more than happy to bring in extra chairs.

My heart goes out to all those people whose lives have been turned upside down. People with a dream that has broken down. Entrepreneurs who see their healthy business capsize. People who feel lonely and don’t know where to look.

Bottomless is the grief of anyone who has lost a loved one – through COVID or whatever cause – and feels that they have not been able to say goodbye properly.

We humans cannot do without a loving look or an embrace. Forced distance is contrary to our human nature. I would like to thank everyone who has spent the last few months trying to comply with the regulations through trial and error. And anyone who is committed in any way to help us through this crisis or cooperate in making vaccines safely available.

The corona pandemic awakened the very best in us. Sense of responsibility. Compassion. Camaraderie. Helpfulness. Solidarity.

But she also confronted us with the sharp and uncomfortable sides of ourselves and society.

Moments of impatience and anxiety. Everyone will recognize it. They are understandable feelings. You finally want to return to your trusted life.

And then there is the uncertainty. We cannot handle that very well. Sometimes it feels like insecurity is worse than a bleak perspective. We almost automatically assume that everything in life can be controlled. But this? This is beyond our grasp.

Those who are insecure can look to firm ideas, images and standpoints. After all, by choosing a firm position, you make the world clear again.

We live in a time when you seem to be expected to take a stand.

Pro or con. Friend or enemy. We or them.

But what if you just don’t know? When in doubt? Or sometimes change your mind?

Perhaps you do not feel at home with firm positions at all. You may find it annoying to have to take sides all the time, and you may be busy with very different things in your heart than the issues that are so fiercely debated every day.

You may be tired of excitement, suspicion, and fanaticism. Tired of the manic mind machine. You may be quietly yearning for a little mutual understanding. Relaxation. Ordinary kindness. And do you think: I am apparently an outsider.

Let me reassure you: you are not. You are indispensable. Even the soft voices deserve to be heard.

Sharp debates about outspoken views or radical ideas are part of a free society. They are necessary and take us further. Anyone looking for guidance in those views or ideas should not be left out.

But the hallmark of a free society is precisely that there is also room for nuance. For reasonableness and gentleness. For curiosity and research. For irony and self-perspective – always the best medicine for a pent-up mood.

And for forgiveness. An almost old-fashioned concept that plays a major role in the Bible. And that can be beneficial in this day and age.

We humans were not created to hate each other. A country in which people approach each other with a little love is a country in which people can feel at home, even in times of great uncertainty.

The apostle Paul put it very nicely: ‘Love is patient and full of goodness. It knows no envy, no conceit, no complacency. It is neither rude nor selfish, it does not allow itself to be angered or hold against evil, it does not rejoice in injustice but rejoices in the truth.’

Christmas is traditionally the festival of the returning light after the darkest period of the year. We can rely on that in all uncertainty. Have patience. The sun returns. The light returns. ‘Midsummer Night’s Dream’ will be played again. We will be able to meet and hug each other again.

I wish you all – wherever you are and whatever your personal circumstances – a blessed Christmas.