Dutch TV and radio networks broadcasted King Willem-Alexander’s traditional Christmas Speech at 1.00 pm on 25 December 2022.

King Willem-Alexander had pre-recorded his Christmas Speech in the DNA at Huis Ten Bosch Palace a few days earlier.

NPO1 and on NPO Radio 1 aired King Willem-Alexander’s Christmas Speech, and NPO2 with a sign language interpreter at the same time.

The King’s Christmas Speech was rerun on NO1 at 6.05 pm.

Transcript (Dutch)

Bij velen van u valt er een schaduw van zorgen over dit Kerstfeest. ‘Het is een heftige tijd’, zeggen mensen tegen me. Is er genoeg geld om de rekeningen te betalen nu alles zo duur geworden is? Waar vind ik eindelijk een geschikte woning of een studentenkamer? En hoe moet het met de toekomst van mijn bedrijf?

Het is ook een confronterende tijd. Want dwingt de klimaatverandering ons niet tot drastische keuzes? En lopen we in ons land met zijn beperkte ruimte en botsende belangen niet tegen grenzen op? We voelen op onze klompen aan dat we moeilijke beslissingen niet meer vooruit kunnen schuiven. Lapmiddelen en noodverbanden helpen niet meer. Het moet ánders.

Dat confronteert ons met de vraag waar we naartoe willen. Wat voor samenleving willen we eigenlijk? En hoe houden we vast aan onze waarden – vrijheid, gelijkwaardigheid, sociale rechtvaardigheid – op weg naar een nieuw evenwicht?

Heel ingewikkeld! Ik snap de onzekerheid die op veel plekken voelbaar is. De stress en ook de boosheid.

Het kan dan even opluchten om stoom af te blazen. Maar we moeten niet blijven steken in het zoeken naar zondebokken en in cynische kritiek of onverschilligheid.

Democratie betekent niet dat degenen die het hardst roepen hun zin krijgen. Democratie is met respect voor ieders grondrechten samenwerken aan oplossingen waarin de meerderheid zich kan herkennen. Daarbij gaat het om een zorgvuldige afweging van alle belangen.

Dat laatste is essentieel, bijvoorbeeld in de relatie tussen platteland en stad. Het is hoog tijd om de verbinding te versterken. Want wat zou de Randstad zijn zonder de Regio? En de Regio zonder de Randstad? We hebben elkaar broodnodig.

Laten we proberen – waar we ook wonen – om te ontsnappen aan vooroordelen. Laten we ervoor zorgen dat we elkaar niet verliezen! Gun elkaar ten minste het voordeel van de twijfel. Mijn oproep aan ieder van u en ieder van jullie is: haak aan, luister mee, denk mee, doe mee!

Soms kan het helpen om de blik naar buiten te richten en ons op te trekken aan het voorbeeld van anderen. Zoals het Oekraïense volk dat nu al tien maanden standhoudt tegen het brute geweld van Rusland, met ongelofelijke moed en eensgezindheid. De belofte van het Kerstfeest – de hoop op vrede – leeft in alle Oekraïense harten én in die van ons.

Ook de wijsheid van ouderen kan inspiratie bieden. Ik moet denken aan ‘Dankbaarheid’, een klein boekje van neuroloog Oliver Sacks, geschreven aan het eind van zijn leven. Het maakte hem gelukkig om overal jonge, getalenteerde mensen om zich heen te zien. ‘De toekomst is in goede handen’, schrijft hij.

‘De toekomst is in goede handen.’ Ik zeg het hem graag na. Ik ontmoet ze overal. Jonge mensen met idealen en verbeeldingskracht. Zij voelen zich medeverantwoordelijk en zijn bereid de toekomst op hun schouders te nemen.

Er zit zóveel veerkracht in de jonge generatie! Maar jonge mensen kunnen het niet alleen. Terecht zeggen ze: ‘schuif het niet allemaal op ons af. Luister naar ons, geef ons de ruimte, vertrouw ons, help ons, maar neem zelf verantwoordelijkheid en maak die ook waar!’

We beseffen het niet altijd, maar we zijn tot veel meer in staat dan we zelf denken. Ik ben ervan overtuigd dat we ook heel ingewikkelde problemen tot een goed einde kunnen brengen en pijnlijke wonden kunnen helen, zodat we samen vérder kunnen. Ook als er heftige emoties in het spel zijn.

Een belangrijk voorbeeld daarvan is de erkenning van het leed dat mensen is aangedaan in de koloniale tijd.

Het afgelopen jaar hebben mijn vrouw en ik met mensen van alle leeftijden over dit onderwerp gesproken, onder wie nazaten van mensen die een aantal generaties terug leefden in slavernij. In het komende herdenkingsjaar zal dit onze aandacht houden. Wij blijven betrokken.

Voor wat er toen aan onmenselijks is aangericht in de levens van mannen, vrouwen en kinderen, draagt nu niemand de schuld. Maar door ons gezamenlijke verleden eerlijk onder ogen te zien en de misdaad tegen de menselijkheid die de slavernij was te erkennen, leggen we wél een fundament onder een gezamenlijke toekomst.

Een toekomst waarin we ons teweer stellen tegen alle hedendaagse vormen van discriminatie, uitbuiting en onrecht.

De door de regering aangeboden excuses zijn het begin van een lange weg. Laten we elkaar blijven vasthouden, ook in heftige tijden met sterke emoties.

Marieke Lucas Rijneveld schreef een eigen gedicht toen hij na ontstane ophef afzag van de vertaling van The Hill We Climb. Het heet Alles bewoonbaar. Een combinatie van inlevingsvermogen, hoop en geloof in onze toekomst samen.

Dit zijn de laatste regels:

Jij wil juist verbroedering, je wil één vuist, en wellicht is je hand

nu nog niet krachtig genoeg, of moet je eerst die van de ander 

vastpakken om te verzoenen, moet je daadwerkelijk de hoop voelen

dat je iets doet wat de wereld zal verbeteren, al moet je dit niet

vergeten: kom na het knielen weer overeind en recht samen de rug.

Ik wens U allen – waar U zich ook bevindt en hoe Uw persoonlijke omstandigheden ook zijn – een gezegend Kerstfeest.

English Translation

Many of you have a shadow of worry about this Christmas. “It’s a tough time,” people tell me. Is there enough money to pay the bills now that everything has become so expensive? Where can I finally find a suitable home or a student room? And what about the future of my company?

It is also a confrontational time. Because doesn’t climate change force us to make drastic choices? And are we not running up against limits in our country with its limited space and conflicting interests? We feel in our clogs that we can no longer postpone difficult decisions. Patches and emergency bandages no longer help. It has to be different.

That confronts us with the question of where we want to go. What kind of society do we really want? And how do we hold on to our values – freedom, equality, social justice – on the way to a new equilibrium?

Very complicated! I understand the uncertainty that can be felt in many places. The stress and also the anger.

It can then relieve itself for a while to let off steam. But we must not get bogged down in scapegoating and cynical criticism or indifference.

Democracy does not mean that those who shout the loudest get their way. Democracy means working together with respect for everyone’s fundamental rights on solutions that the majority can identify with. This involves careful consideration of all interests.

The latter is essential, for example in the relationship between rural and urban areas. It is high time to strengthen the connection. Because what would the Randstad be without the Region? And the Region without the Randstad? We desperately need each other.

Let’s try – wherever we live – to escape prejudice. Let’s make sure we don’t lose each other! At least give each other the benefit of the doubt. My call to each of you and each of you is: hook up, listen in, think along, join in!

Sometimes it can help to look outward and draw on the example of others. Like the Ukrainian people who have been standing against the brutal violence of Russia for ten months now, with incredible courage and unity. The promise of Christmas – the hope of peace – lives in all Ukrainian hearts and in ours.

The wisdom of the elderly can also provide inspiration. I am reminded of Gratitude, a small book by neurologist Oliver Sacks, written towards the end of his life. It made him happy to see young, talented people all around him. “The future is in good hands,” he writes.

“The future is in good hands.” I like to repeat it. I meet them everywhere. Young people with ideals and imagination. They feel co-responsible and are prepared to take the future on their shoulders.

There is so much resilience in the young generation! But young people cannot do it alone. They rightly say: ‘Don’t put it all on us. Listen to us, give us space, trust us, help us, but take the responsibility yourself and live up to it!’

We don’t always realize it, but we are capable of much more than we think. I am convinced that we can also bring very complex problems to a successful conclusion and heal painful wounds, so that we can move forward together. Even when there are intense emotions involved.

An important example of this is the acknowledgment of the suffering inflicted on people during colonial times.

Over the past year, my wife and I have spoken to people of all ages about this subject, including descendants of people who lived in slavery several generations ago. This will keep our attention in the coming commemorative year. We remain involved.

No one is now to blame for what inhumane acts were done to the lives of men, women and children. But by honestly facing our shared past and acknowledging the crime against humanity that was slavery, we do lay the foundations for a shared future.

A future in which we stand against all contemporary forms of discrimination, exploitation and injustice.

The apologies offered by the government are the start of a long road. Let’s keep holding each other, even in intense times with strong emotions.

Marieke Lucas Rijneveld wrote her own poem when he decided against the translation of The Hill We Climb after some commotion. It’s called Everything Habitable. A combination of empathy, hope and belief in our future together.

These are the last lines:

You want fraternization, you want one fist, and maybe your hand

not yet powerful enough, or do you need the other person’s first

grasping to reconcile, you must actually feel the hope

that you do something that will make the world a better place, even if you don’t have to

forget: after kneeling, get up again and straighten your back together.

I wish you all – wherever you are and whatever your personal circumstances – a blessed Christmas.